هنر والای موسیقی ریشه در فرهنگ هویت ملی ما دارد که بخش عمده‌ای از آن درادوار تاریخی حفظ و نگهداری می‌شود و طبیعتاً با شعرهای عرفانی و فلسفی که برگرفته از بزرگان ما است ارتباط و وابستگی دارند پس بنابراین نمی‌توان هیچ گونه ایرادی به آن گرفت اما متأسفانه عملاً می‌بینیم تنها چیزی که از صدا و سیما پخش نمی‌شود این نوع موسیقی است.موسیقی می‌تواند راهکاری برای شناساندن ادبیات و فرهنگ موسیقایی ما باشد اما در قبال آن موسیقی بی‌هویت با عنوان موسیقی رسانه پخش می‌شود. البته ناگفته نماند یک تعداد از موسیقی‌هایی که از رسانه ملی پخش می‌شود مناسبتی است و آداب و عادات فرهنگی ما را معرفی می‌کند اما باید دید «رسالت هنر» چیست!، که به اعتقاد من رسالت این هنر که جهانشمول هم می‌تواند باشد اعتلای انسانیت است.
آموزشگاه موسیقی
یعنی با ایجاد یک آموزشگاه هنری می توان مانع چندین بزهکاری بود. پیش از آنکه آقای معلم ریاست دفتر موسیقی سازمان صدا و سیما را برعهده بگیرند من به اتفاق آقایان دکتر سریر، دکترشاهین فرهت ومجید انتظامی به عنوان اعضای شورای عالی موسیقی صدا و سیما در سازمان همکاری می‌کردیم و به عنوان وظیفه، سعی در جهت اعتلای موسیقی داشتیم که متأسفانه این شورا را به بهانه کمبود بودجه تعطیل کردند. یک جامعه بواسطه فرهنگش معرفی می‌شود اما متأسفانه آنچه مد نظرصداو سیما نیست فرهنگسازی برای موسیقی ردیف دستگاهی و اصیل ایرانی است. ما از صدا و سیما انتظار داریم نه تنها یک شبکه بلکه شبکه‌های دیگری را درجهت شناساندن، اجرا و آسیب شناسی هنرها راه‌اندازی کنند اماچنین چیزی هیچگاه وجود نداشته و درواقع می‌توان گفت اگر موسیقی را از صدا و سیما بگیرند عملاً کمیت آن لنگ خواهد بود. اخبار و دیگربرنامه‌های رسانه باموسیقی همراه است اما نباید از این هنر به عنوان درز گیر و بتونه استفاده کرد.
